Elektroakupunktura i akupunktura – prof. Enkhjargal Dovchin
Z czasów szkolnych pamiętamy model budowy materii: atom z jądrem (protony, neutrony) i krążące elektrony. Jedną z zasad fizyki było założenie niepodzielności elektronu, ale od 1983 r. (nagroda Nobla dla R.B. Laughlina) elektron przestał być postrzegany jako niepodzielny. Może być jednocześnie materialną cząstką, jak i falą. W promieniowaniu kosmicznym i w toku doświadczeń laboratoryjnych w czasie reakcji jądrowych zarejestrowano nieznany dotąd rodzaj energii zwany neutrino. Rewelacją naukową z 1999 r. były doniesienia wskazujące na to, że neutrino może mieć masę.
Najświeższe osiągnięcia nauki potwierdzają fakt, że nie ma bezwzględnych granic między energią i materią; to, co było cząstką materialną, może być energią, a energia może mieć masę. Oto mały przegląd interesujących nas faktów.
Ojcem mechaniki kwantowej był noblista Max Planck. W 1900 r. przedstawił ideę, że materia absorbuje energię cieplną, a emituje energię świetlną.
W 1905 r. Albert Einstein nazwał pakiety energii kwantami, a kwanty światła fotonami.
Niels Bohr wykazał związaną z pobieraniem lub oddawaniem energii zdolność elektronów do przeskakiwania z orbity na orbitę.
Prace Bella (1960 r.) udowodniły istnienie procesu przepływu informacji (pamięci) między fotonami. Fale elektromagnetyczne znaczą, odciskają informacje na molekule wody – słynne doświadczenie Benveniste w 1989r.
W 1991 r. nagroda Nobla dla fizyków z Instytutu Maxa Plancka z Getyngi – Sakmanna i Nehera za metodę pomiaru prądu elektrycznego z pojedynczej komórki. Metoda elektronowego rezonansu paramagnetycznego potwierdza istnienie zjawisk bio-elektryczno-magnetycznych w żywych tkankach.
Badania Bassa i Alexandra nad relacjami ciała i świadomości oparte na bazie biofizyki kwantów postrzegają świadomość jako proces samoodruchowej transformacji energii z jednej formy do drugiej.
Na koniec tego małego przeglądu parę słów o prof. Włodzimierzu Sedlaku i Jego pracach. Profesor Sedlak, twórca bioelektroniki i pojęcia bioplazmy (1967 r.) mówił, że życie sprowadza się ostatecznie do procesów elektromagnetycznych i w miejsce starego modelu biochemicznego proponował nowy, bioelektroniczny model życia. Profesor Sedlak pisał: Życie to białko sprzężone z metabolizmem i procesami elektronicznymi, a fenomen życia jest swoistą materializacją energii światła.
Omówienie bioenergetycznego aspektu akupunktury należy zakończyć podkreśleniem, że idee starożytnej filozofii i medycyny chińskiej okazują się nieprzemijające w zestawieniu ze współczesną fizyką. Chociaż te dwie nauki dzieli ogromny przedział czasowy, godnym zastanowienia się jest fakt, że mówią tak podobnym głosem.
Pewną modyfikacją tradycyjnego zabiegu akupunktury jest przepuszczenie przez wkłute igły prądu elektrycznego (elektroakupunktura), bądź bezpośrednie działanie na punkty akupunkturowe prądu elektrycznego przy użyciu specjalnych stymulatorów (elektropunktura). Najczęściej do tego celu używany jest prąd przemienny o natężeniu 10-500 µA i napięciu nie przekraczającym 5V (mniej więcej taka jest różnica potencjałów między wnętrzem i powierzchnią skóry).
W celu uzyskania efektu tonizującego częstotliwość impulsów powinna zawierać się w przedziale 6-10 Hz; zabiegi takie mają zastosowanie w niedowładach i porażeniach. Efekt sedatywny uzyskuje się przez działanie prądem o częstotliwości 15-60 Hz; stosuje się je w ostrych bólach. Generatory impulsów mają różną liczbę wyjść. Podobnie jak w tradycyjnych zabiegach także tutaj wybiera się punkty lokalne i odległe. W przypadku zastosowania prądu stałego ważne jest podłączenie wkłutych igieł do odpowiednich biegunów. Biegun dodatni (anoda) wywiera działanie osłabiające; podłącza się go w miejsce tkanek zmienionych zapalnie, natomiast biegun ujemny (katoda) działa tonizująco; wywiera korzystne działanie na tkanki wymagające pobudzenia.
Trzeba jednak pamiętać, że już Hipokrates w 420 roku p. n. e. zalecał spożywanie ryby torpedy przez astmatyków, ze względu na jej wybitne własności elektryczne. Z kolei starożytni Rzymanie w około 46 r. przykładali torpedę w okolice głowy. Twierdzili, że wytwarzane przez nią pole elektromagnetyczne ma działanie lecznicze we wszelkich bólach migrenowych.
W 1744 roku niemiecki lekarz Christian Kratzenstein zastosował wy-indukowane przy pomocy słoika otoczonego wewnątrz i na zewnątrz płytkami metalowymi ładunki elektryczne do stymulacji palca porażonej kończyny górnej. Również Benjamin Franklin próbował stymulować prądem elektrycznym porażone mięśnie kończyn.
Luigi Galvani i Alessandro Volta w drugiej połowie XVIII wieku uzyskali fizjologiczny skurcz mięśnia u zwierząt pod wpływem elektrostymulacji nerwu. W 1831 roku Michael Faraday skonstruował pierwszy elektrostymulator. W połowie XIX wieku D. B. Duchenne przestrzegając wszelkich zasad eksperymentu klinicznego przeprowadził szereg elektrostymulacji mięśni. Skonstruował on elektrostymulator, nazwany Charrierc. Stosował również odkryte przez siebie punkty motoryczne nerwów i mięśni.
Medycyna Tybetańska prof. Enkhjargal Dovchin " ENJI" - strona zwolenników naturalnych metrod leczniczych oraz wolnego dostępu do nich 
Dodaj komentarz